لوازم آرایشی

لوازم آرایشی

لوازم آرایشی طیف وسیعی از کالاها را تشکیل می دهند که برای مراقبت از صورت و بدن یا تقویت یا تغییر شکل صورت یا بدن استفاده می شود. این محصولات شامل مراقبت از پوست ، مراقبت شخصی ، لوازم آرایشی و رایحه می باشد.

طیف گسترده ای از لوازم آرایشی موجود است ، از شامپو گرفته تا مرطوب کننده گرفته تا رژ لب. هر زیر گروه از مواد آرایشی ویژگی های خاص خود را دارد ، با این حال محصولات به طور کلی با استفاده از ترکیبی از ترکیبات شیمیایی حاصل از منابع طبیعی یا به صورت مصنوعی تهیه می شوند.

لوازم آرایشی می توانند سه هدف داشته باشند. از آنها می توان برای تمیز کردن مانند شامپو ، شستشوی بدن و پاک کننده صورت استفاده کرد. می توان از آنها برای پر کردن و محافظت از پوست مانند تونرها ، سرمها ، مرطوب کننده ها و کرم های بدن استفاده کرد. یا می توان از آنها برای تقویت ظاهر شخصی مانند آرایش استفاده کرد.

لوازم آرایش صورت :

این دسته از لوازم آرایشی جزو پایه های آرایش صورت زنانه و دخترانه به حساب می آیند. لوازمی همچون کرم پودر، رژگونه و کرم ضد آفتاب اصلی ترین ابزار آرایش صورت هستند.

لوازم آرایش چشم و ابرو :

این دسته از ابزار آرایش اعم از ریمل، خط چشم، فر مژه و ژل های ابرو جزو حساس ترین ابزار آرایشی محسوب می شوند. چرا که با عضو حیاتی و آسیب پذیر چشم و عضو بسیار تأثیر گذار زیبایی صورت یعنی ابروها در ارتباط هستند. ابروهای مرتب و سالم نیمی از مسئولیت زیبایی پوست به خصوص جلوه چشم ها را به دوش می کشند.

لوازم آرایش لب :

لقب جذاب ترین ابزار آرایشی هم به لوازم آرایش لب ها تعلق دارد. خط لب ها و انواع رژهای مایع و جامد جزو لوازمی هستند که با جلوه دادن به لب ها زیبایی صورت را چند برابر می کنند.

لوازم آرایش ناخن :

لوازم آرایش ناخن نظیر سوهان ناخن، انواع لاک مات و براق و تقویت کننده های ناخن تأثیر زیادی بر زیبایی و سلامت ناخن و دست ها دارند. ناخن زیبا و مرتب از ویژگی های همیشگی یک خانم شیک و متشخص است.

لوازم آرایش مو :

مراقبت از مو و حفظ سلامتی و شادابی آنها در داشتن چهره ای جذاب و بی نقص بسیار دخیل است. ابزار آرایش مو از جمله برس، حالت دهنده، تقویت کننده های مو و انواع سشوار پرقدرت مارک دار جزو لوازمی هستند که علاوه بر مراقبت از موها تا حد زیادی خانم ها را از رفتن به آرایشگاه بی نیاز می کنند.

مردم بیشتر به عنوان لوازم آرایشی به عنوان لوازم آرایشی فکر می کنند و این محصولات شامل رژ لب ، ریمل ، سایه چشم ، پایه ، هایلایت ، برنز و چند مورد دیگر است. با این حال تعریف قانونی لوازم آرایشی در بیشتر کشورها گسترده تر است.

در ایالات متحده ، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ، که لوازم آرایشی را تنظیم می کند ، لوازم آرایشی را اینگونه تعریف می کند: “منظور از بدن برای تمیز کردن ، زیباسازی ، ارتقاء جذابیت یا تغییر ظاهر بدون ایجاد تأثیر در ساختار بدن است. یا توابع “. این تعریف گسترده شامل تمام مواد در نظر گرفته شده برای استفاده به عنوان عنصر یک محصول آرایشی است. FDA به طور خاص صابون خالص را از این دسته جدا می کند

تاریخچه لوازم آرایشی

لوازم آرایشی هزاران سال است که در حال استفاده است. عدم تنظیم تولید و استفاده از مواد آرایشی منجر به عوارض جانبی منفی ، بدشکلی ، کوری و حتی مرگ در سنین بالا شده است. نمونه هایی از این موارد ، استفاده شایع از سروس (سرب سفید) ، برای پوشاندن صورت در دوران رنسانس و کوری ناشی از ریمل لش لور در اوایل قرن بیستم است.

زنان و مردان مصری برای تقویت ظاهر خود از آرایش استفاده می کردند. آنها به رنگ چشم و سایه چشم ها به رنگ های تیره شامل آبی ، قرمز و سیاه بسیار علاقه داشتند. مردان و زنان سومری باستان احتمالاً اولین کسانی بودند كه رژگونه ، حدود 5000 سال پیش ، ابداع و پوشیدند.  آنها سنگهای قیمتی را خرد می کردند و از آنها برای تزیین صورت خود ، عمدتاً روی لب و اطراف چشم استفاده می کردند.  همچنین در حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح تا 1500 قبل از میلاد ، زنان در تمدن باستانی دره Indus برای تزئین صورت ، رژ لب قرمز رنگی را به لب خود تزریق کردند.  مصریان باستان رنگ قرمز را از فوکوس آلژین ، ۰٪ ۰، ید و برخی از مانیت برم استخراج می کردند ، اما این رنگ منجر به بیماری جدی شد. رژ لب با اثرات براق ابتدا با استفاده از ماده مروارید موجود در فلس ماهی ساخته می شد ، که امروزه هنوز هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.  یادگارهای شش هزار ساله مقبره های توخالی فرعون های مصر باستان کشف شده است.

به گفته یک منبع ، تحولات مهم اولیه شامل موارد زیر است:

کوه که در مصر باستان به عنوان محافظ چشم مورد استفاده قرار می گرفت.
روغن کرچک که در مصر باستان به عنوان مرهم محافظ استفاده می شده است.
کرم های پوستی از موم زنبور عسل ، روغن زیتون و گلاب ساخته شده است که توسط رومی ها توضیح داده شده است.
وازلین و لانولین در قرن نوزدهم.
یونانیان باستان نیز مانند رومیان باستان از لوازم آرایشی استفاده می کردند. آرایشی و بهداشتی در عهد عتیق ذکر شده است ، مانند 2 پادشاهان 9:30 ، که جزیل پلکهای خود را نقاشی کرد – تقریباً 840 سال قبل از میلاد مسیح – و در کتاب استر ، که در آن روشهای زیبایی توصیف شده است.

یکی از محبوب ترین داروهای سنتی چینی قارچ Tremella fuciformis است که به عنوان یک محصول زیبایی توسط زنان در چین و ژاپن استفاده می شود. طبق گزارش ها ، قارچ باعث افزایش رطوبت در پوست می شود و از تخریب سالخورده رگ های خونی در پوست ، کاهش چین و چروک و صاف کردن خطوط ریز جلوگیری می کند. سایر اثرات ضد پیری ناشی از افزایش حضور سوپراکسید دیسموتاز در مغز و کبد است. آنزیمی است که به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در بدن ، به ویژه در پوست عمل می کند. Tremella fuciformis همچنین در طب چینی به دلیل تغذیه ریه ها شناخته شده است.

در قرون وسطي ، كاملاً طبيعي به نظر مي رسيد كه صورت سفيد شود و گونه ها روبرو شود.

در طول قرن شانزدهم میلادی ، ویژگی های شخصی زنانی که از آرایش استفاده می کردند ، تقاضای محصول را در بین طبقه بالایی ایجاد کردند.

استفاده از مواد آرایشی در بسیاری از نقاط تاریخ غربی مورد هراس قرار گرفت. برای مثال ، در قرن نوزدهم ، ملکه ویکتوریا آرایش عمومی را نامناسب ، مبتذل و قابل قبول فقط برای استفاده بازیگران اعلام کرد.

بسیاری از خانمها در قرن نوزدهم دوست داشتند که به عنوان خانمهای شکننده تلقی شوند. آنها خود را با گلهای ظریف مقایسه کردند و بر ظرافت و زنانه بودن آنها تأکید کردند. آنها همیشه هدفشان کم رنگ و جالب به نظر می رسید. بعضی اوقات خانمها با احتیاط کمی از گشودگی روی گونه ها استفاده می کنند و از “بلادونا” برای رقیق کردن چشم خود استفاده می کنند تا این امر باعث شود که آنها بیشتر بایستند. آرایش به طور کلی ناامید شد ، به خصوص در دهه 1870 هنگامی که آداب و رسوم اجتماعی سفت و سخت تر شد. معلمان و روحانیون بطور خاص از استفاده از محصولات آرایشی منع شده بودند.

در طول قرن نوزدهم ، تعداد زیادی از موارد مسمومیت با سرب به دلیل مد برای آرایش و پودر سرب قرمز و سفید وجود داشت. این امر باعث تورم و التهاب چشم ها ، تضعیف مینای دندان شده و باعث سیاه شدن پوست می شود. استفاده از سنگین منجر به مرگ می شد. با این حال ، در بخش دوم قرن نوزدهم ، پیشرفتهای بزرگی در شیمی از عطرهای شیمیایی حاصل شد که باعث تولید آسان تر محصولات آرایشی می شدند.

از نظر اجتماعی برای هنرپیشه ها در دهه 1800 میلادی قابل قبول بود که از آرایش استفاده کنند و زیبایی های مشهوری مانند سارا برنارد و لیلی لنگری می توانند از پودر شوند. بیشتر محصولات آرایشی و بهداشتی موجود در مواد شیمیایی مشکوک بودند یا در میان رنگ آمیزی مواد غذایی ، انواع توت ها و چغندر در آشپزخانه یافت می شدند.

در اواسط قرن بیستم ، تقریباً در تمام جوامع صنعتی در سراسر جهان لوازم آرایشی مورد استفاده گسترده زنان قرار گرفت. در ابتدا صنعت آرایشی به یک شرکت چند میلیارد دلاری تبدیل شد.

لوازم آرایشی و بهداشتی